معرفی کتاب بی‌بازگشتجایی میانه‌ی چین و آمریکا و در کشاکش با مفاهیمی همچون بیگانگی و تعلق… کتاب بی‌بازگشت اثر لیسا کو داستان پسر و مادری را روایت می‌کند که از هم دور افتاده‌اند و قوانین مهاجرتی آمریکا زندگی‌شان را دستخوش تغییر کرده است. کتاب حاضر برنده‌ی جایزه‌ی پن شده است و بسیاری از منابع معتبرْ عنوان بهترین کتاب سال را به آن اعطا کرده‌اند.
درباره‌ی کتاب بی‌بازگشت:
در روزی عادی مانند سایر روزها، مادر دمینگ گو خانه را به مقصد محل کارش ترک می‌کند و دیگر هیچ‌گاه به خانه بازنمی‌گردد. هیچ‌کس نمی‌تواند نشانی از او بیابد. کتاب بی‌بازگشت (The Leavers) ماجرای زندگی دمینگ پس از رفتن مادر و اتفاقاتی است که زندگی او را تا ابد دستخوش تغییر می‌کند.
پولی، مادر دمینگ، مهاجری غیرقانونی است و داستان رفتنش ماجرایی ساده نیست. با رفتن مادر، دمینگ یازده‌ساله سرگردان می‌ماند. درنهایت، دو سفیدپوست تحصیل‌کرده او را به سرپرستی می‌گیرند و محل زندگی او را عوض می‌کنند و نامش را نیز به دنیل تغییر می‌دهند. اما آنچه داستان کتاب لیسا کو (Lisa Ko) را شکل می‌دهد تلاش دمینگ/دنیل برای سازگاری با جهانی کاملاً متفاوت است، تلاش برای ایجاد هماهنگی میان زندگی گذشته با خواسته‌ها و توقعات والدین تازه.
رمان بی بازگشت داستان را از منظر دنیل و پولی روایت می‌کند، دنیل که حالا مرد جوان بی‌هدفی است و پولی که هم‌زمان مادری دوست‌داشتنی و خودخواه و زنی مصمم و ترس‌خورده است. کتاب لیسا کو در نیویورک و چین می‌گذرد و از تعلق، بیگانگی و مرزبندی می‌گوید. این کتاب عدالت اجتماعی را هدف می‌گیرد و مفاهیم انسانی را در قالب داستان پسری بازگو می‌کند که یاد می‌گیرد روی پای خودش بایستد و مادری که می‌کوشد با اشتباهات گذشته‌اش زندگی کند.
لیسا کو، با روایت داستانی احساسات‌برانگیز، نگاهی انسانی و موشکافانه به موضوع مهاجرت و قاچاق انسان می‌اندازد و تیغ تیز نقد خود را به سیاست‌های مهاجرتی ایالات متحده نشانه می‌گیرد، سیاست‌هایی که مسئله‌ی نژاد را پررنگ می‌کنند و شرایط دشواری را برای مهاجران ایجاد می‌نمایند.
جوایز و افتخارات کتاب بی‌بازگشت:
– برنده‌ی جایزه‌ی پن برای بهترین رمان سال 2016
– نامزد نهایی دریافت جایزه‌ی ملی کتاب در سال 2017
– بهترین کتاب سال 2017 به انتخاب ان‌پی‌آر، اینترتینمنت ویکلی، لس‌آنجلس تایمز، بازفید، باستل، و…
– کتاب منتخب سایت آمازون در بخش داستان و ادبیات
– نامزد دریافت جایزه‌ی گودریدز در بخش رمان در سال 2017
و…
نکوداشت‌های کتاب بی‌بازگشت:
– داستانی تأثیرگذار و عالی؛ قانع‌کننده، سخت و پیچیده. (کانزاس سیتی استار)
– خواندن کتاب بی‌بازگشت واجب است: ممکن است شخصیت‌ها خیالی باشند، اما به ما اطلاعات زیادی می‌دهند درباره‌ی دشواری‌های تعلق داشتن و مشکلاتی که مهاجران غیرقانونی با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنند. (ماری کلر)
– باید حتماً این کتاب را بخوانید؛ کاوشی خیالی در این باره که معنای تعلق داشتن چیست و احساس تعلق نکردن چطور تجربه‌ای است. (اپرا مگزین)
– اولین کتاب لیسا کو خیره‌کننده است… پر از جزئیات درخشان و دلخراش، کاوشی در تجربه‌ی عموماً وحشتناک مهاجران در آمریکا، داستانی درباره‌ی خانواده و تعلق. (پیپل)
کتاب بی‌بازگشت برای چه کسانی مناسب است؟
خواندن این رمان را به کلیه‌ی علاقه‌مندان ادبیات توصیه می‌کنیم.
با لیسا کو بیشتر آشنا شویم:
این نویسنده‌ی آمریکایی سردبیری مجله‌ی هایفن و سمت دبیر ادبی در مجله‌ی درانکن بوت را دارد. داستان‌های لیسا کو در فهرست بهترین داستان‌های کوتاه آمریکا در سال 2016، مجله‌های نریتیو، کوپر نیکل، مجله‌ی آمریکایی آسیا اقیانوسیه و بسیاری مجلات دیگر جای گرفته است. کو عضویت و اقامت در بسیاری از مراکز و بنیادهای مهم فرهنگی و ادبی را دریافت کرده است که از آن میان می‌توان به بنیاد هنر نیویورک و شورای فرهنگی منهتن جنوبی اشاره کرد.
در بخشی از کتاب بی‌بازگشت می‌خوانیم:
«نمی‌دانم چرا باید این منو را طوری بنویسند که خواندنش این‌قدر سخت باشد.» پیتر نگاه سریعی به حروف دندانه‌دندانه‌ای انداخت که چاپ شده بودند تا شبیه دست‌نوشته باشند. پاهایش به زیر میز خوردند و کارد و چنگال‌ها حرکت کردند. «این صندلی را ببین. اندازه‌ی یک نوزاد است.»
پیشخدمت زن که حلقه‌ی درشتی بین سوراخ‌های بینی‌اش بود، داشت با صدایی فراتر از استانداردهای جاز فریاد می‌زد، اما پیتر از او خواست باز هم نام میان‌وعده‌ی ویژه‌ی آن جا را تکرار کند و کِی هم درمورد غذاهای اصلی سؤال کرد. «کرم لیمو خیلی ترش است؟ من ترش دوست ندارم. پپیتا چیست؟ گوشت لافریدا چیست؟ چرا باید اسم گاو را بیاورند؟» کوسن نرم مخملی روی صندلی دنیل مدام زیرش سُر می‌خورد و او پارچه‌ی آن را مچاله کرد و زیر زانوهایش چپاند.
لباس پدر و مادر دنیل از همان‌هایی بود که از زمانی که او شناخته بودشان می‌پوشیدند: پیتر شلوار کتان خاکی و ژاکتی به رنگِ بژ، کِی بلوز یقه‌اسکی روشن و شلوار مخمل‌کبریتی درشت. پس از ده سال دیگر از توجه به اینکه آن‌ها چقدر با او فرق دارند دست برداشته بود، اما دو ماه بود که ندیده بودشان، این مدت کار کرده بود، سوار مترو شده بود و در خیابان‌ها در میان انواع و اقسام آدم‌ها راه رفته بود و حالا آن‌ها بودند که فرق داشتند؛ آرام‌تر، ضعیف و بی‌اطلاع. این وارونگی نقش‌ها به‌طور غیرمنتظره‌ای برایش رضایت‌بخش بود.
فهرست مطالب کتاببخش یک: پسری دیگر، سیاره‌ای دیگر
بخش دو: جایزه‌ی بزرگ
بخش سه: رویارویی
بخش چهارم: بی بازگشت
سپاسگزاری
درباره‌ی نویسنده
پی‌نوشت‌ها
