معرفی کتاب روش تدریس علوم انسانی: رپوکتاب روش تدریس علوم انسانی: رپو نوشته‌ی علی اصغر شربتی و احمد پورقاسم شادهی، اولین جلد از مجموعه روش آموزش علوم انسانی است که به صورت کاملاً آموزشی تألیف شده. شما با مطالعه این اثر نسبت به رپو شناختی کامل پیدا می‌کنید و پس از هر بخش، تمرین‌های کنترل‌شده و فعالیت‌های آزاد می‌توانید درک خود را نسبت به مباحث مطرح شده آزمایش کنید.
درباره کتاب روش تدریس علوم انسانی: رپو
کاربردی‌سازی علوم انسانی مستلزم فعالیت‌های زیرساختی است تا در پرتو ایجاد زیرساخت‌های لازم، آرام‌آرام کشتی علوم انسانی در ساحل کاربردی‌سازی آرام گیرد. ایجاد این زیرساخت در گرو ایجاد روش تدریسی مدون است تا علوم انسانی را به صورت کاربردی آموزش دهد. برای توضیح مطلب خوب است تا نفت خام، پالایشگاه و محصولات نفتی از جمله پلاستیک را در نظر بگیرید.
نفت خام پس از استخراج، توسط پالایشگاه فراوری و به محصولات نفتی تبدیل می‌شود. محصولات نفتی همان چیزی است که ما به‌صورت مستقیم یا غیرمستقیم به آن نیاز داریم. به برکت پالایشگاه، نفت خام یا به بنزینی مبدل می‌شود که همه اتومبیل‌های ما را به حرکت درمی‌آورد یا آماده تولید پلاستیکی خواهد شد که همواره آن را در زندگی خود به کار می‌گیریم.
حال، این فرایند زیرساختی در جایی است که علوم انسانی شکل‌گرفته و منتقل می‌شود؛ جایی که استاد و شاگرد حضور دارند. آری درست حدس زدید! کلاس‌های درس. کلاس درس همان پالایشگاهی است که نفت خام علوم انسانی را به فراورده‌های مورد نیاز تبدیل می‌کند. به عبارت دقیق‌تر، تدوین روش آموزش علوم انسانی همان پالایشگاه و زیرساختی است که دنبال آن می‌گردیم و کتاب روش تدریس علوم انسانی: رپو اولین قدم در ایجاد چنین پالایشگاهی است.
روش آموزش علوم انسانی یک فرایند طولانی است که تمامی تصورات ما درباره آموزش را متحول خواهد کرد و همانند پالایشگاه نفت، ما را به تولید می‌رساند. حال آنکه کلاسی که تولید ندارد مانند پالایشگاهی است که نفت دارد اما محصولی از آن بیرون نمی‌آید. لازم به ذکر است که این کتاب به عمد کوتاه و با حجم کم نوشته شده تا شما بتوانید در یک نوبت مطالعه، به راحتی مطالب آن را فرا بگیرید.
با خواندن کتاب روش تدریس علوم انسانی: رپو، قطعاً سؤال‌های بسیاری در حوزه‌های دیگر تدریس، نظریه‌های یادگیری، سبک‌ها و نکات آموزشی دیگر در ذهن شما شکل خواهد گرفت که پاسخ آن‌ها را در مجموعه کتاب‌های روش تدریس که به‌مرور منتشر خواهند شد می‌توانید جستجو فرمایید.
برای محقق کردن آنچه که تاکنون در سطور پیش به آن اشاره شد، علی اصغر شربتی و احمد پورقاسم تلاش کرده‌اند تا جریان روش آموزش را شکل دهند. اولین قدم در ایجاد و تدوین روش آموزش (تدریس) علوم انسانی تألیف و آموزش مفاهیم اولیه آن است. به همین منظور، هر مفهوم و عنوان در روش آموزش علوم انسانی به یک کتاب کوچک تبدیل خواهد شد. کتابی که اگر به‌تنهایی در نظر گرفته شود، برای دانش آموختگان و اساتید علوم انسانی بسیار مفید است و چنانچه در کنار دیگر کتاب‌های این مجموعه خوانده شود، درک دقیقی از روش آموزش برای شما ایجاد خواهد کرد.
کتاب روش تدریس علوم انسانی: رپو مناسب چه کسانی است؟
این کتاب برای اساتید و دانش آموختگان علوم انسانی کاربردی و مفید خواهد بود.
در بخشی از کتاب روش تدریس علوم انسانی: رپو می‌خوانیم
شاید با خود بگویید دیگر لباس چیزی نیست که مسئلۀ کلاسِ درس باشد. هر استادی بالاخره یک‌طوری لباس‌هایش را می‌پوشد، ساده‌ترین‌ها را هم که انتخاب کند (مثل یک کت و شلوار ساده یا پیراهن و شلواری که همه می‌پوشند) دیگر مسئله‌ای نمی‌ماند. اما «لباس» در کلاس درس کمی ظرافت دارد. یک تدریسِ موفق که دغدغۀ بیشترین اثرگذاری بر مخاطب را دارد نمی‌تواند از کنار لباس، بی‌اهمیت گذر کند. دو مسئله در انتخاب لباس توسط استاد مهم است: یکی انتخابِ لباس مناسب با سنِ مخاطب و محتوای درسی و دیگری رنگِ لباس.
برای روشن‌شدنِ این دو مسئله به تفاوتِ کلاس‌های درسی تحصیلات تکمیلی در دانشگاه و کلاس‌های دبستان توجه کنید. استادهای این دو کلاس نمی‌توانند مانند همدیگر لباس بپوشند، زیرا دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دانش‌آموزان دبستانی سطحِ درک گوناگونی دارند و جهان را متفاوت از یکدیگر می‌بینند. دانشجویی که به دورۀ تحصیلات تکمیلی رسیده است به محتوا اهمیت بیشتری می‌دهد و در نتیجه چندان نیازی به پوشیدن لباس‌های غیررسمی برای شکستنِ یخِ استاد و شاگرد نیست (در این موردِ خاص از یخ‌شکن‌های دیگری باید استفاده کرد که در ادامه می‌آید)، درحالی‌که معلم در کلاس‌های درسیِ دبستان نباید لباس‌های رسمی بپوشد. در فضای دبستان پوشیدن لباس رسمی مانند ساختنِ سدی محکم بین معلم و شاگرد است. بنابراین برای انتخابِ لباس در کلاس‌های درس باید به سنِ شاگردان توجهِ ویژه داشت.
توجهِ ویژه به مخاطب در انتخاب رنگ لباس نیز اهمیت پیدا می‌کند. هیچ‌گاه استاد در کلاس‌های تحصیلات تکمیلی نمی‌تواند از پیراهن‌هایی با رنگ‌های جیغ و تند یا کت و شلوارهایی با رنگ‌های بسیار شاد استفاده کند. شاگردان تحصیلات تکمیلی، به احتمال زیاد، چنین انتخاب‌هایی را برنمی‌تابند.
فهرست مطالب کتابمقدمۀ سرپرست تیم
مقدمۀ مؤلف
فصل اول: رپو چیست؟
چرا رپو؟
1-1. نه هر که سر بتراشد «رَپو-گری» داند
1-2. رپو مهارتی مبتنی بر دانش است
1-3. گمان اشتباه: بدفهمی‌های رایج دربارۀ رپو
1-3-1. عالم‌سازی‌مطلق
1-3-2. قدیس‌سازی
1-3-3. ابرقدرت‌سازی
1-3-4. تحقیرِ عالمانه
1-3-5. تعریف عاجزانه
1-4. جمع‌بندی
تمرین
فصل دوم: مراحل ایجاد رپو در کلاس درس
2-1. رپو پیش از کلاس درس
2-1-1. لباس
2-1-2. آراستگی
2-1-3. لحن و زبان بدن‌تان را بیابید
2-1-4. تمرین خنده‌رویی و شوخ‌طبعی
2-1-5. عطر
2-1-6. استفاده از واژگان خاص
تمرین
2-2. رپو در کلاس درس
2-2-1. سوال‌های ایجاد رپو بپرسید
2-2-2. نام افراد را به خاطر بسپارید
2-2-3. از خودتان چیزی با شاگرد در میان بگذارید
2-2-4. حتماً یخ‌شکن‌هایتان را به همراه داشته باشید
2-2-5. جزئیاتی را از شاگرد به یاد داشته باشید
2-2-6 احساس همدردی
2-2-7. بر اساس شاگرد (هوش و سبک یادگیری) شخصی‌سازی کنید
2-2-8. روش تدریس به‌توان دو
2-2-9. مثال‌ها را از روی شاگردها انتخاب کنید
2-2-10. برای هر شاگرد حاشیۀ امن ایجاد کنید
2-2-11. قوانینِ کلاس را با دلیل بگویید
2-2-12. با همه سلام و احوال‌پرسی کنید
2-2-13. کلماتی به کار ببرید که حس مثبت می‌دهد
2-2-14. با فضای عمومی کلاس اندکی همراه شوید
2-2-15. جلوِ پای شاگردانتان بلند شوید
2-2-16. لبخند، لبخند، لبخند
تمرین
چگونه مستقل فکر کنیم؟
2-3. رپو پس از کلاس درس
2-3-1. آرامش
2-3-2. امنیت
2-4. جمع‌بندی
3. جدول‌ها
3-1 جدول 1: رایحه‌ها
3-2 جدول 2: سوال‌های ایجاد رپو
4. منابع
ادامه فهرستمشخصات کتاب الکترونیکقیمت نسخه الکترونیک
معرفی و دانلود کتاب روش تدریس علوم انسانی: رپو | علی اصغر شربتی | انتشارات اندیشکده فواد
